Cliché: een wolf in schaapskleren!
Geplaatst: di feb 19, 2013 12:21 pm
Aan het einde van de middag gingen we de hal binnen.
M'n brave 200E netjes naast de ingang geparkeerd.
Het was een drukte van jewelste, een grote vrachtwagen had zojuist een omvangrijke lading banden geleverd.
Deze werden netjes op hun plek gelegd.
Smullend liepen we door een Walhalla van Benzen, niet gehinderd door enige andere bezoekers.
Gauw plaats genomen in een 280SE.
Zittend op beige superzacht geveerd pluche, keek ik door het imposant witte stuurwiel.
Enorm gewelvde motorkap met in de verte De Ster.
De vorige bezitters hebben zich ook een koning moeten voelen.
In de tussentijd begon een diesel te ratelen, een nette donkerblauwe.
Hij maakte plaats voor de testwagen.
De wolf in schaapskleren stond namelijk verscholen in de achterste rij.
Zijdezacht spinnend stonden de cylinders in V-vorm in afwachting op wat zou komen.
Een rit over landelijke weggetjes in het wijdse Friese land.
De electrisch verstelbare- en verwarmde zetel was bekleed met mooi zwart leder.
Blauschwarz [199] in combinatie met wortelnoten.
Het electrisch schuifdak ging open, dus de Klima-anlage kon uit.
Soepel geveerd snorde de 8 cylindertjes door de velden.
Even onwennig: een zachte brom, lage toerentallen en toch een enorme krachtontwikkeling.
Alleen de snelheidsmeter verraade de gezwinde spoed.
De 200E met automaat geeft bij niet al te hoge snelheid een kick-down met twee trappen tegelijk.
De 4-liter reageerde meteen en besloot slechts 1 trap terug te schakelen, meer was niet nodig.
De toerenteller ging niet hoger dan zo'n 3500, maar de snelheidsontwikkeling was spectaculair!
Een bepaalde landweg werd ons afgeraden te nemen, even later ervoeren wij waarom.
Na de testrit reed de 4-liter zacht zoemend de loods weer in. Hij was weer even uitgelaten en had er meer dan zin in gehad.
Danig onder de indruk bromde de 200E flink op de terugweg.
vrijwel net zo comfortabel, allen met veel meer motor-geluid.
Op een gegeven moment was het tijd om rechtsaf te slaan.
De brave 200E brak uit en liet zich maar moeilijk in bedwang houden.
De Snowtracks hadden hun grip verloren.
Dit was de afgeraden landweg dus; een strontkar had hier een aanzienlijk deel van
zijn lading verloren!
Na drie keer zijn kont van links naar rechts te hebben laten slingeren, hadden de Snowtrack hun grip weer terug.
De brave 4-cylinder vervolgde vervolgens hardwerkend zijn weg.
M'n brave 200E netjes naast de ingang geparkeerd.
Het was een drukte van jewelste, een grote vrachtwagen had zojuist een omvangrijke lading banden geleverd.
Deze werden netjes op hun plek gelegd.
Smullend liepen we door een Walhalla van Benzen, niet gehinderd door enige andere bezoekers.
Gauw plaats genomen in een 280SE.
Zittend op beige superzacht geveerd pluche, keek ik door het imposant witte stuurwiel.
Enorm gewelvde motorkap met in de verte De Ster.
De vorige bezitters hebben zich ook een koning moeten voelen.
In de tussentijd begon een diesel te ratelen, een nette donkerblauwe.
Hij maakte plaats voor de testwagen.
De wolf in schaapskleren stond namelijk verscholen in de achterste rij.
Zijdezacht spinnend stonden de cylinders in V-vorm in afwachting op wat zou komen.
Een rit over landelijke weggetjes in het wijdse Friese land.
De electrisch verstelbare- en verwarmde zetel was bekleed met mooi zwart leder.
Blauschwarz [199] in combinatie met wortelnoten.
Het electrisch schuifdak ging open, dus de Klima-anlage kon uit.
Soepel geveerd snorde de 8 cylindertjes door de velden.
Even onwennig: een zachte brom, lage toerentallen en toch een enorme krachtontwikkeling.
Alleen de snelheidsmeter verraade de gezwinde spoed.
De 200E met automaat geeft bij niet al te hoge snelheid een kick-down met twee trappen tegelijk.
De 4-liter reageerde meteen en besloot slechts 1 trap terug te schakelen, meer was niet nodig.
De toerenteller ging niet hoger dan zo'n 3500, maar de snelheidsontwikkeling was spectaculair!
Een bepaalde landweg werd ons afgeraden te nemen, even later ervoeren wij waarom.
Na de testrit reed de 4-liter zacht zoemend de loods weer in. Hij was weer even uitgelaten en had er meer dan zin in gehad.
Danig onder de indruk bromde de 200E flink op de terugweg.
vrijwel net zo comfortabel, allen met veel meer motor-geluid.
Op een gegeven moment was het tijd om rechtsaf te slaan.
De brave 200E brak uit en liet zich maar moeilijk in bedwang houden.
De Snowtracks hadden hun grip verloren.
Dit was de afgeraden landweg dus; een strontkar had hier een aanzienlijk deel van
zijn lading verloren!
Na drie keer zijn kont van links naar rechts te hebben laten slingeren, hadden de Snowtrack hun grip weer terug.
De brave 4-cylinder vervolgde vervolgens hardwerkend zijn weg.