Ik ben sinds kort de eigenaar van een Mercedes 320CE. Ik moet nog helemaal aan het idee wennen. Mercedes en dan ook nog een coupe. Wie had dat ooit gedacht. Ik vind mijzelf vrij nuchter en reed voorheen veelal Volvo. Degelijk en no nonsens. Het contrast kan bijna niet groter: van een vierkante station, naar een elegante coupe. Ik heb lang moeten wikken en wegen voordat ik tot de aanschaf overging. Veel gelezen op het forum, Duitse forums, tijdschriften (youngtimer) en oude jaarboeken. Ooh ja, ik had vroeger zo'n klein plastic schaal model (Herpa) gekocht van de W124 coupe. Vond het toen kennelijk al een mooi model.
Maar ja hoe kom je nu van een Volvo station in een Mercedes coupe? Dat is een vraag die ik mezelf af en toe nog wel eens zal stellen. Zeker als ik me besef dat er twee puberzonen in het spel zijn. Het past allemaal net en straks misschien net niet. Het blijft groeien. Zij mogen straks niet klagen want zij hebben er uiteindelijk ook een aandeel in gehad om mij over te halen.
De aanschaf ging niet over een nacht ijs. Zoals iemand wellicht zal herkennen betreft het een coupe die hier op het forum werd aangeboden. Ik zag de auto al langer te koop staan en vond deze toen al heel mooi. Zeker ook naar andere exemplaren gekeken en als ze mooi waren, waren ze weg voordat ik kon kijken. Tja zo gaat dat dan. Iedere keer vergeleek ik ze met het model dat ik nu heb,dat vond ik toch de mooiste. De kleur, de sportline uitvoering, automaat en LPG. Wat wilde ik nog meer. Nou, een lagere vraagprijs. Toen ik weer een bericht kreeg dat een ander auto inmiddels verkocht was zag ik tot mijn verbazing dat de vraagprijs op een gegeven moment dusdanig verlaagd was dat ik direct reageerde. Via de mail gevraagd of ik een proefrit kon maken. Nu had ik helemaal geen ervaring met Mercedes en kon me ook geen voorstelling maken bij een coupe. Bij de kennismaking was ik aangenaam verrast door de staat waarin de auto zich bevond. Totdat ik achterin keek. OOh, die voorstoel zat wel heel dicht tegen de achterbank aan. Toch maar even instappen. Prachtig vond ik het, toch weer een andere kwaliteit, ondanks het bouwjaar. Uitleg gekregen hoe het een en ander werkte. Gordels werden netjes aangereikt en dan starten. Het prachtige geluid van de zes cilinder kwam tot mij. Dat was wel eventjes wat anders dan de vier of vijfcilinders die ik gewend was.
Het rijden was ook een belevenis, het gaspedaal was even wennen. Regaeerde niet meteen, maar ik kan er nu inmiddels aardig mee overweg. Ik sprak af om het even te laten bezinken. Thuisfront geinformeerd over de ruimte en de staat van de auto. Ik had het idee dat de auto geschikt was voor iemand zonder kinderen, zoals de vorige eigenaar, of voor iemand waarbij de kinderen al de deur uit waren. Beide gevallen waren dus niet aan de orde. De krikaspunten waren toch ook iets wat ik nader onderzocht wilde hebben. Met de eigenaar kwam ik overeen dit te laten beoordelen door een carroseriebedrijf. Daar kreeg ik te horen dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Gelukkig. Zal dit op korter termijn wel preventief laten behandelen. Was weer een zorgpunt minder dus. De staat was goed, onderhoudshistorie oogde goed, wat wilde ik nog meer. Uiteindelijk wilde ik mijn Volvo verkopen.
.
SitemapIndex